Φίλη μου παλιά η Σαπφώ,
πορεία δύσκολη στο χρόνο…
Από πολύ μακριά και από πολύ παλιά έρχομαι, για να μην σε χάσω…
Σιωπή στις κατακόμβες του μυαλιού,
Πορεία δύσκολη στο χρόνο…
Σιωπή, σκοτάδι στα μονοπάτια που άφηνα πίσω μου καθώς ερχόμουν
Πορεία δύσκολη στο χρόνο…
Για να μπει φως έπρεπε να το αφήσω
Μα σαν θα έμπαινε, θα φώτιζε, όλα θα φαίνονταν
Αυτά που έκρυβα,
Αυτά που έπρεπε,
Αυτά που δεν ήταν να φανούν,
Προσπάθεια απεγνωσμένη,
Μονοπάτια αδιάβατα,
Σταυροδρόμια ριψοκίνδυνα,
Ληστές ψυχών να καραδοκούν
Και μέσα στο σκοτάδι περίμεναν
Ετοιμοι να αρπάξουν ότι βρούν,
Ψιχουλα, κομμάτια, μικρά, μεγάλα
Εμένα ολοκληρη,
Πορεία δύσκολη στο χρόνο…
Και μόλις πέρασα την πύλη,
Την πύλη που πίσω της φαίνεται το φως
Εκεί στο ξεκίνημα της νέας διαδρομής
Εκεί σε είδα, όρθιο να στέκεσαι μπροστά μου,
Ακουμπισμένο στον ξύλινο κορμό
Να με κοιτάς με ύφος απορημένο,
Να με κοιτάς,
Και τα μάτια σου να μου μιλούν,
Να μου μιλούν λέξεις παλιές, λέξεις που δεν ακούγονται
Πορεία δύσκολη και η τωρινή, στον χρόνο αυτό….
Τραύματα και πληγές που προσπαθούσαν μέσα στους αιώνες να κλείσουν
Πορεία δύσκολη στον χρόνο….
Τώρα το σώμα ανέπαφο,
ουλές, χαραγματιές, πουθενά
πόνος, θύμισες… όλα σβησμένα
Ψυχή, καρδιά, μυαλό… ενωμένα
Και αναρωτιέμαι…
Και αναρωτιέσαι…
Και σου μιλώ και σε ακούω,
Ότι ήρθε, ήταν εκεί και μας περίμενε,
Και σε περίμενα…
Και ήρθες
Και με περίμενες…
Και ήρθα
Από πολύ μακριά και από πολύ παλιά ήρθα για να μην σε χάσω…
Φίλη μου παλιά η Σαπφώ
Και μου είπε…
Πήγαινε… κάνε τον ευτυχισμένο, το αξίζει….