Μην κλαις ψυχή μου…

Μέσα στης δύναμη σου την αδυναμία και του φόβου την απραξία στροβιλίζεται η σκέψη και στο απόλυτο κενό πέφτει και συνθλίβεται εκεί που αν και δίχτυ προστασίας δημιουργήσαμε,  εξαφανίζεται και μας αφήνει εκτεθειμένους.

Μην κλαις ψυχή μου, τον πόνο της συντριβής σαν νιώθεις. Δεν πεθαίνουν οι ψυχές που μαχητές μάθανε στις δύσκολες τις μάχες να παλεύουν. Κι όπως πέφτεις και πληγές γεμίζεις, δύναμη πάρε από εσένα,  σήκω, στάσου στο ύψος της αγάπης που σου έχεις και όρθια μείνε. Μην κλαις ψυχή μου που πάλι έπεσες και μόνη σου σηκώνεσαι, που πονάς και πάλι. Μην κλαις ψυχή μου που μάτωσες και μόνη σου έμεινες για να σηκωθείς.

Σήκω, την σκόνη τίναξε από πάνω σου, τον πόνο σου μάζεψε και προχώρα. Προχώρα βήμα σταθερό, αργό, μα σταθερό και μακρυά ξεκίνα να πηγαίνεις. Τον ξέρεις τον δρόμο, πόσες φορές δεν τον πήρες περιμένοντας πως μαγικό μονοπάτι η φωνή του γυρισμού θα σε φέρει πίσω. Μα δεν υπάρχει γυρισμός για αυτούς που φεύγουν, για αυτούς που επέλεξαν να μην είναι εδώ. Μα δεν υπάρχει γυρισμού δρόμος για αυτούς που λείπουν, μα δεν υπάρχει γυρισμός για αυτούς που έφυγαν για να μην είναι εδώ.

Και σαν σηκώνεσαι, ακούς…

Την ηχώ της φωνής της λογικής σου που σαν έπεφτε στο κενό, παραδόθηκε και ζήτησε βοήθεια, άκου την, μην την αγνοείς.

Την ηχώ της φωνής που σε αγαπά συνάντησε στο μονοπάτι του συναισθήματος και ζήτα της να μην εγκαταλείψει.

Εγκαταλείπεις, μα δεν φεύγεις. Περιμένοντας να φύγω, εγκαταλείπεις. Και πονώ και θλίβομαι. Και πέφτω μα σηκώνομαι και τολμώ να σου τα πω, όσα νιώθω τολμώ να σου τα πω. 

Μην κλαις καρδιά μου 

Μην κλαις ψυχή μου

Δεν πεθαίνουν οι μαχητές 

Στις μάχες γυροφέρνουν και με την σκιά της νίκης συντροφιά περπατούν

Μην κλαις καρδιά μου 

Τα δάκρυα που κύλησαν πιες και φύγε να σωθείς, από τον πόνο φύγε κι ας μην σωθείς.

Αέρας φύσηξε τους πόνους μάζεψε, στου στροβίλου την δύνη, και έφυγε μακριά. Αέρας και έφυγε, εγώ γιατί να μείνω? Τι με κρατά και τι με δένει?

Μα με κρατά. Αιχμάλωτη του θέλω , σκλάβα του επιθυμώ να παραμείνω και στην αγκαλιά σου θα κρυφτώ. Μαγικά δευτερόλεπτα που όσο και κοντά στο τέλος να με φέρνουν δύναμη μου δίνουν.

Εγώ δεν φεύγω…