Τα χρόνια περνούν , οι στιγμές διαδέχονταν η μία την άλλη, επιθυμίες, ανάγκες, όλα στο μαγικό κουτί της ζωής στροβιλίζονται και δεν μου αφήνουν περιθώριο να σκεφτώ, να κατανοήσω, να πράξω.
…
Το μυαλό σαν σε χειμερία νάρκη, οι αισθήσεις κοιμούνται, χρόνια στην λήθη αναμένοντας το μαγικό ραβδάκι του μάγου.
Κίνηση απλή, ήρεμη και μαγική, λόγια γλυκά, στιγμή που το σύμπαν δεν θα ξεχάσει ποτέ.
Ενέργεια μεταφέρεται, ηλεκτρισμός παντού και ξυπνώ, τα μάτια ανοίγω και βλέπω.
Βλέπω , αυτά που δεν έβλεπα.
Νιώθω, αυτά που δεν ένιωθα.
Σκέφτομαι, επιθυμώ, ακούω, όλες οι αισθήσεις, ότι στο μπαούλο της ύπαρξης υπήρχε απελευθερώνεται και με κατακλύζει.
Γυμνό το κορμί τα κύματα δέχεται, κατακλυσμός που δεν πνίγει. Κατακλυσμός που λύνει τα δεσμά, ελευθερώνει.
Κατακλυσμός, δύναμη μου στην αδυναμία της καρδιάς…
Μεταμόρφωση της ζωής που ξέρω, που έζησα και που αφήνω πίσω.
…
Για πάντα. Για το δικό μου πάντα…
…
Τα μάτια του μάγου… βυθίζομαι μέσα τους, δίνη που με ρουφά και χάνομαι.
Ταξίδι στις αισθήσεις, μονοπάτια που συνεπαίρνουν.
Καθρέπτες παντού συναντώ και βλέπω ό,τι τα μάτια βλέπουν.
Δεν θέλω να ξανακλείσω τα μάτια μου, μα μόνο για να κοιμάμαι στο πλευρό του. Κι όταν τα κλείνω την καρδιά του ακούω, χτύπος το νόημα της ύπαρξης, ρυθμός που συντονίζει μυαλό, καρδιά, ψυχή…
Μυσταγωγία, έκσταση, ανάταση πνευματική…
…
Κι όσο προχωρώ το μονοπάτι πίσω μου χάνεται …
Εκεί που όλοι απλά υπάρχουν, εγώ θέλω να ζω. Εκεί που όλοι απλά αναπνέουν, εγώ θέλω να νιώθω.
Σε ψάχνω, μέσα σου τριγυρνώ και σε ψάχνω, κοντά σου να βρεθώ, να σε αγγίξω, ασπίδα της ψυχής μου έγινες, να ακουμπήσω τα χείλη μου στα δικά σου και αυτό που μου χάρισες να σου χαρίσω…
…
Για πάντα, για το δικό μου πάντα…