Τι αίσθηση και αυτή? Η αίσθηση ότι έφτασες εκεί που πάντα ήθελες να πας… σε συνάντησα, σε βρήκα, σε αισθάνομαι πια, σε καταλαβαίνω, σε ακούω… εμένα, εσένα…
Φωνή δυνατή μέσα στο μυαλό και η ψυχή έτοιμη, έτοιμη να ανοίξει τις πόρτες της που ερμητικά τις κράταγε κλειστές για να προστατευτεί… καμία προστασία πια…
Πέρασες τόσες πίστες στο παιχνίδι αυτό που ξεκίνησε όταν άρχισες να καταλαβαίνεις τον εαυτό σου και έπαιζες, έπαιζες χωρίς να καταλαβαίνεις το νόημα του παιχνιδιού…
Τόσο απλό στην σύλληψη του, μα τελικά δύσκολο στην κατανόηση κατά την διάρκεια που οι παίκτες παίζουν…
Οι πίστες στην αρχή εύκολες, λίγα εμπόδια, καταστάσεις που απλά κατάφερες εύκολα να διαχειριστείς… Πίστες χωρίς δυσκολία, βαρετές, προβλέψιμες, που το μυαλό δεν χρειάστηκε να δυσκολευτεί, ώστε να πάρει και την αντίστοιχη ευχαρίστηση, όταν τα κατάφερε να βρει τον τρόπο να περάσει στην επόμενη…
Και μια μέρα ξαφνικά βρίσκεσαι στην πίστα που σου παγώνει το αίμα στα ποτάμια του κορμιού σου… στην πίστα που όλα μπορούν να είναι όμορφα, και καταπληκτικά, και μαγικά, και υπέροχα….
Και εσύ έχεις παγώσει, δεν μπορείς να βγάλεις άχνα, δεν τολμάς να σκεφτείς…
Τα χρώματα μαγικά, οι λέξεις που αιωρούνται όμορφες και γλυκές, η ατμόσφαιρα γαλήνια, η ψυχή σου λουσμένη στο άρωμα της υπέρτατης ευτυχίας, η καρδιά στην μουσική των ταμπούρλων που δίνουν ρυθμό και στην πιο απαιτητική ορχήστρα….και εσύ έχεις παγώσει….
Και ξαφνικά καταλαβαίνεις, δεν έχεις παγώσει γιατί φοβάσαι αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι η πίστα αυτή, φοβάσαι μην χάσεις, μην χάσεις την ευκαιρία να παίξεις, μην ηττηθείς και υποχρεωθείς να αποχωρήσεις, μην τελειώσει το παιχνίδι αυτό…
Ποτέ ξανά κάτι τέτοιο, ποτέ ξανά τέτοιος φόβος δεν σε έχει κατακλύσει, ποτέ στα τόσα παιχνίδια δεν έχεις φοβηθεί μην χάσεις, μην ηττηθείς και χρειαστεί να αποχωρήσεις…
Ο φόβος αυτός έχει μια δύναμη που ενεργοποιεί και το παραμικρό κύτταρο σου…τι παράξενος φόβος, ηδονικός…. μην φύγει… δεν είναι τρόμος… είναι φόβος , που σε κινητοποιεί, που δίνει νόημα και αξία στις στιγμές, που δεν σε αφήνει να δεις τίποτα ως δεδομένο, που δίνει χρώμα έντονο στις εικόνες που σχηματίζουν οι ώρες, οι μέρες…
Δεν υπάρχει ήττα στο παιχνίδι χωρίς τέλος…δεν υπάρχουν ηττημένοι, μόνο παίκτες που δίνουν ότι έχουν και δεν έχουν για να κερδίσουν, στο παιχνίδι που μόνο νικητές έχει…