Τρομερή ερώτηση…. Τι θέλεις? Τι θέλω?? Ξέρω…..αλλά πως να το πω, σε μένα αρχικά. Γιατί το δύσκολο δεν είναι να το πεις στον άλλον. Το δύσκολο είναι να το πεις στον εαυτό σου, να το συμφωνήσεις με το μυαλό, την καρδιά και την ψυχή!!!!!! Και όταν όλοι “αυτοί” συμφωνήσουν, τότε……
Οταν τα λόγια βγαίνουν εύκολα δεν έχουν υπόσταση…..έφτασα σε αυτήν την ηλικία για να το συνειδητοποιήσω…..τρομερό!!!! Πόσα λόγια έχω πει….γιατί άραγε? Μάλλον για να μην στεναχωρήσω τους απέναντι, αυτά ήθελαν να ακούσουν….. και εγώ απλά έλεγα τα προφανή…. Δεν τους κορόιδευα, σε καμία περίπτωση….. απλά μιλούσα, λέξεις χωρίς νόημα, χωρίς πραγματική υπόσταση, λέξεις έτσι, απλά για να ειπωθούν…..
Και τώρα? Τι άλλαξε τώρα? Γιατί δεν μιλάω??
Δεν ξέρω γιατί δεν μιλάω….. ή ας πούμε απλά ότι δεν θέλω τώρα να το αναλύσω, να το πολυσκεφτώ…..
Θέλω όμως να κάτσω και να με αισθανθώ….να αισθανθώ αρχικά το μυαλό μου…….να νιώσω τις σκέψεις μου, να τις αφήσω να με κατακλύσουν, να ξεχυθούν μέσα στο κεφάλι μου, να χορεύουν μέσα στο μυαλό μου….. η λογική που φορά αέρινα ρούχα, έχει χαμόγελο μεγάλο και μάτια που λάμπουν από ευχαρίστηση, που χορεύει στις μύτες των ποδιών της και ενώ ξέρει πόσο σημαντική είναι, ξέρει και πως να είναι ανάλαφρη μέσα στην βαρύτητα της……
Που δεν θέλει να μιλήσει, να αρθρώσει λέξεις……θέλει απλά να στροβιλιστεί, και να νιώσει…..
Η λογική που θέλει να νιώσει….. που θέλει να μιλήσει με την ψυχή….. χωρίς να φοβάται την επαφή αυτή…..
Η ψυχή δεν έχει λέξεις να πει, όχι σε αυτήν την φάση….. αισθάνεται την λογική που προσπαθεί, που θέλει να πλησιάσει και ανοίγει την πόρτα….. μια πανέμορφη πόρτα, μεγάλη που όταν είναι κλειστή νομίζεις ότι δεν θα ανοίξει ποτέ, ότι είναι τόσο βαριά και δύσκολη, μα μόλις αρχίσει και ανοίγει η αύρα που σε πλησιάζει και που έρχεται από μέσα, σε τραβάει….σε τραβάει να πάς κοντά στο άνοιγμα, να πλησιάσεις τόσο και να μην μπορείς να σταματήσεις να περπατάς προς αυτήν…..και όσο πιο κοντά πηγαίνεις τόσο πιο δύσκολο γίνεται να σταματήσεις….. και η πόρτα έχει ανοίξει τόσο που μπορείς πλέον να περάσεις…..και το σκοτάδι που έβλεπες όσο πλησιάζεις αντικαθήστατε με ένα γλυκό φως, ένα χρώμα όμορφο και γλυκό…….και μπήκες…….
Και η λογική συνάντησε τον κόσμο της ψυχής…..τι μαγεία…..γιατί τόσα χρόνια να μην έχω διαβεί το μονοπάτι αυτό??
Γιατί όλα γίνονται στην ώρα τους γλυκιά μου….γιαυτό…..μην βασανίζεις τον εαυτό σου με τέτοιες ερωτήσεις….απόλαυσε το τώρα, τώρα που το βρήκες το μονοπάτι εξερεύνησε το….μην το χάσεις……Ασε τις χορεύτριες του μυαλού να περπατήσουν, να διαβούν το μονοπάτι που πάει στα έγκατα της ψυχής….εκεί που ίσως φανταζόσουν πάντα ότι είναι σκοτεινά…..δεν είναι…..κοίτα!!! Φως γλυκό και υπέροχο, μια αίσθηση ότι όλα αιωρούνται….οι χορεύτριες περπατούν χορεύοντας, οι κινήσεις μαγικά ήρεμες και σταθερές συνάμα…..οι σκέψεις αισθάνονται ξαφνικά…..συναντιούνται με το συναίσθημα, συναντιούνται με την ενέργεια που υπάρχει εκεί….εκεί στην καρδιά της ψυχής…..μια ενέργεια μαγική, ένας πυρήνας φωτός που η αύρα του σε συνεπαίρνει και ξαφνικά οι σκέψεις αποκτούν καρδιά…..γίνονται φωτεινές, το συναίσθημα τρυπώνει μεσα τους και γίνονται ένα…..και λογική και συναίσθημα σε αρμονία, μια παρέα, μια συμβίωση όμορφη και γλυκιά χωρίς ανταγωνισμό…..
Και μάλλον ήρθε η ώρα για την πορεία της χορεύτριας προς την καρδιά….για να ολοκληρωθεί η χορεύτρια πρέπει να φτάσει στον προορισμό της…..στο σπίτι…..εκεί που θα ζει και θα αισθάνεται ασφαλής….μέσα στην δυσκολία της καθημερινότητας θα είναι καλά…..θα ζει!!! Με την σημασία της λέξεις “ζω”…. Όχι απλά υπάρχω……”ζω”!!!!
Ζω, αισθάνομαι, σκέφτομαι……όχι απλά υπάρχω……ΖΩ