Θηρίο ανήμερο που όταν ξυπνάει στροβιλίζεται μέσα σου και σε επηρεάζει, σε κάθε σου στιγμή. Το αισθάνεσαι να μετακινείται μέσα στο σώμα σου, να περνάει από το κέντρο σου, εκεί που καίει η φλόγα της ενέργειας σου, η φωτιά της ύπαρξης σου, και να ανεβαίνει… να ανεβαίνει σιγά και βασανιστικά… να πλησιάζει… το ελκύει ο ρυθμός, η καρδιά που πάλλεται και εκπέμπει το σήμα της, εκεί στο σημείο που ακούγεται το συναίσθημα…
Εχει σχέδιο, δεν μετακινείται χωρίς λόγο, θέλει να σου μιλήσει, να σε ενεργοποιήσει, να είναι σίγουρο ότι ξέρεις ότι είναι εκεί έτοιμο να σε κάψει, να σου πάρει όλη την ενέργεια και να σε αφήσει χωρίς δύναμη…αβοήθητο στο έλεος της ύπαρξης του…
Εφτασε και σου κόβει την ανάσα, σε πνίγει στο πιο γλυκό, άγριο, βασανιστικό πνιγμό… δεν σου αφήνει κανένα περιθώριο να αντιδράσεις, σου έχει πάρει την δύναμη, την έχει κάνει δική του και συγκρούεται πάνω σε ότι βρίσκει μπροστά του κόβοντας σου ξανά και ξανά την ανάσα…
Νομίζεις θα ξεχυθεί, θα βγει από το σώμα σου και θα βρεις πάλι την αναπνοή σου, μα όχι… δεν έχει καμία τέτοια πρόθεση….ούτε θέλει ούτε πρόκειται να εγκαταλείψει την υπέροχη διαδρομή που κάνει, την αίσθηση του αγγίγματος με το είναι σου… η πορεία του είναι προδιαγεγραμμένη, απλά εσύ δεν το είχες κατανοήσει, μάλλον δεν σου έχει ξανασυμβεί… έτσι τουλάχιστον…
Η πορεία που έχει προδιαγράψει είναι συγκεκριμένη… ο στόχος είναι να χτυπήσει με όλη του τη δύναμη την πόρτα του μυαλού… Εκεί που φυλάς , σαν ότι πιο πολύτιμο, την λογική…. Εκεί που νομίζεις ότι κρατάς το μυστικό της ισορροπίας, της διαχείρισης… Εκεί θέλει να τρυπώσει, να χωθεί και να εξαπολύσει την δύναμη του…
Και ξαφνικά σου μιλάει, με λόγια γλυκά, με βλέμμα που καίει , αλλά σε κοιτάει σαν να μην υπάρχει τίποτα άλλο πιο αγαπημένο, πιο σημαντικό από εσένα…
“Αφησε με να περάσω… δώσε μου χώρο να υπάρχω μέσα στην πηγή της σκέψης σου… δεν μπορείς να με ελέγξεις, θα σε ελέγχω… απαρνήσου την εικονική σου ελευθερία, τον εικονικό έλεγχο σου… και θα σε ελευθερώσω, θα σου δώσω πραγματικό έλεγχο…. Εχω αντλήσει στην πορεία μου μέσα σου, και την ενεργεία της πηγής σου, και το συναίσθημα της καρδιάς σου και αν μου δώσεις και την λογική θα σου δώσω πίσω ένα μίγμα μαγικό….το ιερό δισκοπότηρο της ύπαρξης σου…
Δική σου επιλογή… εξάλου είμαστε οι επιλογές μας… εγώ εδώ είμαι, δεν φεύγω, δεν μπορώ να φύγω, δεν θέλω να σε αφήσω, απλά σε περιμένω…”